آیت الله سید منذر حکیم مطرح کرد؛
حضرت جواد علیه السلام تنها ٢۵ سال زندگی کردند. این کوتاه ترین عمر در میان امامان معصوم بوده در حالی که میانگین عمر پدران ارجمند ایشان دو برابر این مدت است.
اما در مقایسه بین میراث علمی جوادالائمه(ع) با آنچه که از پدران گرامی ایشان به یادگار مانده، می‌بینیم آن حضرت(ع) به عرصه‌های گوناگون دانش پرداخته و از نظر حجج و سطح علمی نسبت به مسائلی که مطرح یا پاسخ داده شده، عملکرد ایشان بی‌نظیر است.
چنین دانشی از امامی به دست ما رسیده که از بدو تولد تا آغاز امامتش به یک دهه هم نمی رسید اما در همین مدت کوتاه چنان در عرصه دانش درخشید که می توان آن را چالشی آشکار با حریفان و مدعیان دانش یافت.
بخش اعظمی از این میراث علمی حضرت جوادالائمه علیه السلام از طریق راویان و عالمانی منتقل شده که در آن عصر با وجود همه محدودیت ها از فشار شدید سیاسی تا محدودیت های حکومت عباسی، از محضر امام(ع) بهره می بردند.
در دورانی که حاکمان ستمگر عباسی و اموی امامان معصوم علیهم السلام را تحت شدیدترین محدودیت ها قرار می دادند و ارتباط با آنان را منع می کردند تا امت را از پیروی از ایشان بازدارند، پایبندی یاران و اصحابی که در این شرایط سخت، با امامان رابطه داشتند و در تدوین احادیث آن بزرگواران می کوشیدند، کاری ستودنی و قابل احترام است.
میراث علمی امام جواد (ع) تنها به فقه محدود نمی‌شود، بلکه شامل حوزه‌های متنوعی چون کلام، تفسیر، تاریخ، مسائل اجتماعی و حتی طب نیز می‌شود. شاگردان آن حضرت با نقل روایات، تدوین متون و هدایت علمی جامعه، نقشی مؤثر در گسترش فضایل انسانی و حفظ معارف اهل‌بیت ایفا کردند. این نهضت علمی، علی‌رغم محدودیت‌های شدید سیاسی، یکی از درخشان‌ترین دوره‌های تاریخ اسلام در انتقال خرد و هدایت به شمار می‌رود.
براساس مستندات تاریخی، ١٢١ راوی از امام جواد علیه السلام حدیث نقل کرده اند. در جای دیگری از ٢٧۵ زن و مرد به عنوان اصحاب امام جواد علیه السلام نام برده شده است.
از دستاوردهای مهم امام جواد (ع) روش «تفسیر قرآن با قرآن» است که در تبیین مفاهیم قرآنی به کار گرفت. این نهضت علمی، نمونه‌ای از مبارزه خردمندانه با انحرافات و تلاش برای هدایت جامعه اسلامی به شمار می‌آید.